Nord Stream to nazwa dwóch podwodnych gazociągów, które łączą Rosję z Niemcami przez Morze Bałtyckie. Nord Stream 1, uruchomiony w 2011 roku, ma pojemność 27,5 miliarda metrów sześciennych gazu rocznie, natomiast Nord Stream 2 jest drugim etapem tego projektu, który został ukończony w 2020 roku i ma podwojoną pojemność do około 55 miliardów metrów sześciennych gazu rocznie.
Gazociągi Nord Stream są kontrowersyjne z kilku powodów. Po pierwsze, niektóre kraje, zwłaszcza te znajdujące się w Europie Środkowo-Wschodniej, obawiają się, że zwiększenie zależności od dostaw rosyjskiego gazu przez Nord Stream może osłabić ich pozycję negocjacyjną wobec Rosji. Istnieją obawy, że Rosja może wykorzystać dostawy gazu jako narzędzie polityczne, na przykład w celu wywierania nacisku na te kraje.
Po drugie, niektóre państwa członkowskie Unii Europejskiej obawiają się, że Nord Stream może wpływać negatywnie na rozwój rynku wewnętrznego UE dla gazu ziemnego. Krytycy twierdzą, że Nord Stream może prowadzić do większej koncentracji dostaw gazu od jednego dostawcy (Rosji) i utrudnić rozwój konkurencyjnych rynków dostawców gazu z innych regionów.
Dodatkowo, Nord Stream spotkał się z oporem ze strony niektórych krajów tranzytowych, których gazociągi są wykorzystywane do przesyłu gazu do Europy Zachodniej. Na przykład Ukraina obawia się, że Nord Stream może osłabić jej pozycję jako kraju tranzytowego i wpłynąć negatywnie na jej dochody z opłat tranzytowych.
Ostatecznie, Nord Stream jest przedmiotem szerokiej debaty politycznej i energetycznej w Europie, z wieloma różnymi perspektywami i interesami. Decyzje dotyczące projektu mają znaczące implikacje dla krajów europejskich i geopolityki regionu.
