Jest nią każdy człowiek od chwili urodzenia do momentu śmierci. Termin pochodzący z prawa cywilnego. Sformułowania tego nie należy mylić z osobą prawną, ponieważ każda osoba prawna jest zarazem fizyczną, ale już nie każda fizyczna może posiadać osobowość prawną.
Termin ten wiąże się z posiadaniem zdolności prawnej. Oznacza to, że podmiot może stać się stroną stosunków prawnych i ma również zdolność do czynności prawnych. Możliwości te są jednak zależne od pewnych warunków. Pełną osobowość prawną człowiek osiąga bezpośrednio po ukończeniu osiemnastu lat, natomiast ograniczoną – po trzynastych urodzinach.
Prawo dopuszcza również zaistnienie procesu ubezwłasnowolnienia. Oznacza to, że osoba po ukończeniu trzynastego roku życia może zostać całkowicie pozbawiona lub ograniczona w zdolności do czynności prawnych. W przypadku osób pełnoletnich można zastosować tylko formę częściowego ubezwłasnowolnienia.
Kontrowersję stanowią regulacje prawne dotyczące ochrony życia płodu. Ponieważ osobowość fizyczną nabywa się w momencie narodzin, płód będący w brzuchu matki jej nie posiada. Nie oznacza to, że jest całkowicie pozbawiony ochrony prawnej.